Als Pastor van een kerk heb je veel verantwoordelijkheid en dat drukt op je moet ik eerlijk bekennen. Je weet natuurlijk dat God je geroepen heeft, daar ben je zeker van, maar is de rest ook zo zeker van je roeping?, accepteren ze je rol en gezag?, gaat alles goed in de kerk?, komen er mensen bij of gaan er mensen weg?, enz enz. Dat zijn allemaal dingen die in het achterhoofd van een pastor meedraaien. Ik denk dat elke leider hoe groot dan ook wel een stukje onzekerheid in zich heeft.

Wanneer ik iemand radicaal tot geloof zie komen én gedoopt zie worden om vervolgens vrijwel direct of na een tijdje weer af te vallen of in ieder geval de kerk te zien verlaten (en we weten waar dat eindigt) dan bekruipt me soms ook het gevoel van onzekerheid, heb ik wel goed genoeg mijn best gedaan?

Ik bracht het bij de Heer en Hij openbaarde mij: People come, people go, let it go…. Wow, het was zo simpel en eigenlijk vond ik het vrij hard. Maar het is ook zo, men is zelf verantwoordelijk voor zijn/haar behoud. Je hebt gewoon verschillend zaad zoals Jezus in Mattheüs 13 zo mooi illustreert. Lees het maar eens door!

En gelukkig zien we meer mens die wél in goede grond zijn gezaaid en sterk in geloof blijven staan. De pijn die we hebben als iemand afvalt, wordt verzacht als weer nieuwe mensen worden toegevoegd aan het koninkrijk!

Prijs God voor de oogst die komen gaat. Soms verliezen we iets, maar winnen we het ergens anders weer in meervoud terug! Prijs de Naam van Jezus!

Ps. Arjan